CASE: Het GROWTH FIT Programma bij WEAVE

Jongeren (tussen 16 en 30 jaar) die worstelen met mentaal welzijn, slaapproblemen, fysieke ongemakken, piekeren, of het aangaan en behouden van vriendschappen, vinden bij WEAVE een gepersonaliseerd antwoord op hun uitdagingen. Het GROW FIT programma  biedt een intensief traject van twee keer zes weken, waarbij op maat gemaakte programma’s worden samengesteld om de sleutelgebieden van het individu te adresseren.

Nicole: “Weave moet voelen als een stamkroeg zoals bij Friends.”

Het proces

Het traject begint met een zelfevaluatie, waarbij de jongere zichzelf beoordeelt op verschillende levensgebieden. Op basis van deze scores wordt een programma op maat samengesteld. Als iemand bijvoorbeeld aangeeft dat ze mentaal niet lekker in hun vel zitten en zoekende zijn naar levensrichting, wordt er gefocust op mentale sporttraining, yoga nidra lessen, en creatieve sessies zoals dreamboarding.

Programmaonderdelen

  1. Mentale sport training: Individuele trainingssessies gericht op het opbouwen van mentale en fysieke conditie. Sportoefeningen worden afgestemd op mentale uitdagingen, zoals het moeite hebben met grenzen aangeven.
  2. Yoga nidra lessen: Passieve ontspanningssessies waarbij infrarood warmte, dekens en positieve affirmaties worden gebruikt om de mentale toestand te verbeteren.
  3. Dreamboard sessies: Creatieve sessies waarbij jongeren hun gewenste levenspad visualiseren door middel van collages. Dit helpt hen zich te focussen op hun persoonlijke doelen.

Coaching

Elk onderdeel van het programma wordt begeleid door young professionals met achtergronden in psychologie, topsport, voeding, events of ervaring in vergelijkbare vakgebieden. Elk individu wordt in eerste instantie benadert vanuit persoonlijkheid, niet vanuit hun beroep. Hierdoor ontstaat een unieke en persoonlijke connectie met jongeren.

Het doel is niet alleen fysieke verbetering, maar ook een diepgaande reflectie op mentaal welbevinden.

Resultaten en evaluatie

Het intensieve programma wordt na zes weken geëvalueerd, waarbij aanpassingen worden gemaakt op basis van de behoeften en ervaringen van de deelnemer. Na de volledige twaalf weken wordt de effectmeting uitgevoerd om de impact op het individu te meten. Resultaten variëren van het vinden van passende opleidingen tot het starten van een eigen bedrijf of een verbeterd gevoel van eigenwaarde.

Deelnemer GROW FIT programma

“Doormiddel van het GROW FIT programma en de fijne 1 op 1 gesprekken, personal training en yogalessen ben ik begeleid in een persoonlijk groeiproces. Ik heb de stappen kunnen maken zodat ik me weer elke dag kan ontspannen en kalm voel in plaats van angstig en paniekerig. Dit heeft voor mij de weg weer opengelegd voor een gevoel dat ik weer zin heb in de toekomst en het vertrouwen dat er mooie nieuwe dingen op mijn pad gaan komen.”

Duurzaamheid en toekomst

WEAVE erkent de noodzaak van duurzaamheid in hun benadering en werkt aan het ontwikkelen van een sociaal ondernemerschapsmodel. Het doel is om niet alleen lokale gemeenschappen te versterken, maar ook landelijk impact te hebben door effectieve programma’s aan te bieden.

Conclusie

Het GROW FIT programma bij WEAVE is niet alleen gericht op het aanpakken van specifieke uitdagingen, maar ook op het bouwen van een duurzaam pad naar een betere toekomst voor jongeren. Het biedt niet alleen fysieke activiteiten, maar integreert ook wetenschappelijk onderbouwde benaderingen voor een holistische groei. De resultaten tonen aan dat deze aanpak niet alleen effectief is op korte termijn, maar ook een blijvende impact heeft op het welzijn van de deelnemers.

Geplaatst in:

Het “verlegen” meisje

Het verhaal van een verlegen meisje

Paul Rötschke begeleidt kwetsbare jongeren naar zelfredzaamheid. Zijn drive is hen weer te laten leven vanuit hun eigen kern en kracht. Hij is mede-initiatiefnemer van verschillende Roger That Inspiratielabs.

In deze case vertellen we hoe Paul een ‘verlegen’ meisje (wiens naam wij graag anoniem laten) ontmoet bij een inspiratielab. Een meisje dat zich volledig afsloot van de buitenwereld. Een meisje dat zich verstopte in haar hoodie en alleen gefocust was op haar mobiel of laptop. Een muur om zich heen bouwend om te overleven.

Geduld

Paul voelde meteen een drang om haar te helpen. Hij begon langzaam contact met haar te maken. Daar ging wel heel veel tijd overheen. Hij bood haar kleine dingen aan, zoals eten en drinken, gratis en zonder verplichtingen. Ze pakte dit zelf nooit.  

Telkens wanneer hij haar vroeg of ze een kopje thee wilde of een koekje, schudde ze stilletjes ja. Ze at en dronk altijd alles op. Paul begon subtiel de pot met thee verder weg te zetten, waardoor ze meer stappen moest zetten en uiteindelijk meer interactie nodig had.

Langzaamaan begon Paul haar steeds meer uit te dagen. Zo vroeg hij haar of ze haar kopje zelf naar de keuken wilde brengen. Dan moest ze wat meer stappen zetten. Op die manier probeerde Paul contact met haar te maken. Steeds vaker begon hij haar stem te horen, en zelfs haar lach.

Paul merkte op dat ze thuis nooit at. Haar ouders waren gescheiden en haar moeder was altijd aan het werk. Hoewel ze eerst rond etenstijd altijd naar huis ging en niet aan durfde te sluiten bij het eten. Kwam daar na verloop van tijd verandering in. Ze begon meer te praten, nog steeds wel met korte antwoorden. 

Ze begon steeds meer naar buiten te gaan, zoals mee boodschappen doen. Paul daagde haar uit om steeds haar grenzen te verleggen en haar wereld langzaam uit te breiden. Het werd duidelijk dat ze hooggevoelig en hoogbegaafd was, maar dat werd niet herkend en erkend. 

Het duurde maanden, zelfs een jaar, voordat ze zich echt kon openstellen. Paul nam de tijd, luisterde en forceerde niets. Hij creëerde een veilige omgeving waarin ze kon gedijen, zoals de ‘Inspiratiebende’, een klein groepje dat wekelijks activiteiten doet, zoals pizza bakken en filmavonden, waar ze zichzelf kon zijn.

Stress

Enkele momenten in het jaar had ze heel veel stress. Dat was vooral rond feestdagen en verjaardagen. Maar ook het bezoek aan de orthodontist. In het begin kon Paul zijn vinger er niet op leggen. 

Totdat Paul de hulpverleners bij elkaar had gevraagd en haar vroeg waar ze tegenaan liep en wat ze nodig had. Het kostte veel tranen en trillende momenten en een ‘leger’ aan hulpverleners. Maar het was duidelijk: haar vader gaf haar die stress.

En die stress verdween toen Paul aanbood om haar naar de orthodontist te brengen. 

Deze case toont aan dat geduld, aandacht en het creëren van een veilige omgeving cruciaal zijn bij het ondersteunen van jongeren. Het gaat niet alleen om het bieden van hulp, maar ook om het luisteren naar hun behoeften en het respecteren van hun grenzen. En soms, is het gewoon een kwestie van er zijn, zonder iets te zeggen.

Geplaatst in: